اگر قطرات روغن جدا شده و ذرات کثیفی در محلول شوینده در شرایطی پایدار و بسیار پراکنده معلق نشوند، تمایل به لخته شدن دارند یا به سنگدانه هایی به اندازه کافی بزرگ می شوند که دوباره روی سطح تمیز شده رسوب کنند.
در شستن پارچه ها و مواد مشابه، قطرات ریز روغن یا ذرات کثیفی ریز و لخته شده راحت تر از بین نقاط نسبتا بزرگ حمل می شوند. بنابراین عملکرد مواد شوینده به صورت عمده در حفظ کثیفی در شرایط بسیار پراکنده در جلوگیری از باقی ماندن کثیفی جدا شده توسط پارچه مهم است.
برای اینکه صابون ها و مواد شوینده به عنوان مواد شوینده (عامل فعال سطحی) عمل کنند، باید ساختار شیمیایی خاصی داشته باشند: مولکول های آنها باید دارای یک بخش آبگریز (نامحلول در آب) مانند یک اسید چرب یا یک گروه کربن با زنجیره نسبتا طولانی باشد.
مانند الکل های چرب یا آلکیل بنزن مولکول همچنین باید حاوی یک گروه آبدوست (محلول در آب) مانند COONa یا یک گروه سولفو مانند OSO3Na یا SO3Na (مانند سولفات الکل چرب یا آلکیل بنزن سولفونات) یا یک زنجیره بلند اتیلن اکسید در مواد شوینده مصنوعی غیر یونی این قسمت آبدوست باعث می شود که مولکول در آب حل شود.
به طور کلی قسمت آبگریز مولکول خود را به جامد یا الیاف و روی خاک می چسباند و قسمت آبدوست خود را به آب می چسباند.
اولین شوینده (یا عامل فعال سطحی) صابون بود. در یک مفهوم کاملا شیمیایی، هر ترکیبی که از واکنش یک اسید چرب نامحلول در آب با یک باز آلی یا یک فلز قلیایی تشکیل شود، می‌توان صابون نامید.
با این حال، در عمل، صنعت صابون عمدتاً به صابون‌های محلول در آب مربوط می‌شود که از تعامل بین اسیدهای چرب و فلزات قلیایی حاصل می‌شوند. با این حال، در موارد خاص، نمک های اسیدهای چرب با آمونیاک یا تری اتانولامین نیز مانند آماده سازی اصلاح استفاده می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.