پیرزنی از صندلی پلاستیکی با پایه چوبی به عنوان ویلچر استفاده می کند

یاریک به من گفت که صندلی پلاستیکی با پایه چوبی با هزاران گلوله BBsize از پلی پروپیلن بکر (پلاستیکی که این روزها بیشتر برای صندلی ها استفاده می شود) شروع می شود که در یک سیلو ذخیره می شوند و به یک قیف لوله می شوند.

مواد شیمیایی که پلاستیک را رنگ‌آمیزی و سفت می‌کنند و از پوشش در برابر اشعه‌های مضر فرابنفش محافظت می‌کنند به گلوله‌ها اضافه می‌شوند که در بشکه‌ای به طول 15 فوت که تا دمای 440 درجه فارنهایت گرم شده است، می‌افتند.

سپس یک پیچ به قطر حدود شش اینچ با فشار 1000 تن پلاستیک را از داخل بشکه فشار می دهد، در نتیجه پلاستیک ذوب می شود و از سوراخی به عرض یک چهارم اینچ در کناره یک قالب فولادی عبور می کند.

قالب سرد می شود و به محض ورود پلی پروپیلن مذاب به داخل حفره، شروع به سفت شدن می کند. زمان از گلوله تا صندلی: کمتر از یک دقیقه.

صندلی های مونوبلوک ممکن است ارزان باشند، اما تجهیزات ساخت آنها ارزان نیست. یک ماشین قالب گیری تزریقی یک میلیون دلار قیمت دارد. یک قالب جدید، از فولاد ضد زنگ جامد که تا هزارم اینچ مهندسی شده است.

می تواند 300000 دلار قیمت داشته باشد. یاریک می گوید: «شما یک میلیون از این صندلی ها را می سازید و هزینه قالب شما پرداخت می شود.

در عرض پنج یا هفت سال، ممکن است قالب را به یک شرکت در آفریقا به قیمت 50000 دلار بفروشید و آنها یک میلیون صندلی با آن بسازند، و آنها می توانند این کار را واقعاً ارزان انجام دهند.

کسب و کار صندلی رزین مدت زیادی از راه اندازی نبوده است، اما برخی از کهنه کارها دوران طلایی را به یاد دارند. ریک بیکر، یک خرده فروش مبلمان در مقدونیه، اوهایو می گوید در اوایل دهه 1990، فروش صندلی های چمن پلاستیکی در آمریکای شمالی بسیار زیاد بود.

ما یک دیوار نمایشگاه کامل از صندلی‌های تک بلوک داشتیم که تا جایی که می‌توانستید روی هم چیده شده بود.» برای ابتدایی‌ترین مدل‌ها، قیمت‌ها به دلیل کاهش قیمت تولیدکنندگان از یکدیگر کاهش یافت.